Ἔρως ποτ' ἐν ῥόδοισι (Έρωτας και Μέλισσα~Cupid and Bee) Anacreontic

(Cupid on roses by Margaret Tarrant-Bee sleeping- by Venus consoling cupid by Benjamin West-Cupidon pleurant-Cupid running by Mattheus Terwesten- Venus Cytherea by Jan Matsys-Serpent winged-Bee patch-Bee keepers-Venus & Cupid by Fragonard-Love&Pain-Cupido sagittans-Hearts arrows-Valentine's vintage card-Baby bee sleeping)

Ἔρως ποτ᾽ ἐν ῥόδοισι

κοιμωμένην μέλιτταν

οὐκ εἶδεν, ἀλλ᾽ ἐτρώθη

τὸν δάκτυλον παταχθείς

τᾶς χειρὸς ὠλόλυξε,

δραμὼν δὲ καὶ πετασθείς

πρὸς τὴν καλὴν Κυθήρην

«ὄλωλα, μῆτερ,» εἶπεν,

«ὄλωλα κἀποθνήσκω·

ὄφις μ᾽ ἔτυψε μικρός

πτερωτός, ὃν καλοῦσιν

μέλιτταν οἱ γεωργοί.»

ἃ δ᾽ εἶπεν· «εἰ τὸ κέντρον

πονεῖς τὸ τᾶς μελίττας,

πόσον δοκεῖς πονοῦσιν,

Ἔρως, ὅσους σὺ βάλλεις;»

Κάποτε ο Έρωτας

μες στα τριαντάφυλλα

κοιμωμένη μέλισσα

δεν είδε και πληγώθηκε

και επειδή πόνεσε στο δάχτυλο του χεριού

έβαλε τα κλάματα.

Και μόλις πέταξε και έφυγε 

στην όμορφη τη Μάνα του:

«Χάθηκα Μάνα είπε, 

χάθηκα και πεθαίνω,

φίδι με τσίμπησε, μικρό, φτερωτό

που ονομάζουν μέλισσα οι γεωργοί.»

Και εκείνη είπε: «αν απ' το κεντρί

της μέλισσας πονάς,

πόσο νομίζεις πονάνε, Έρωτα,

όσους χτυπάς με τα βέλη σου;»
(Anacreontea)

Ο έρωτας που κάποτε στα ρόδα είχε πάει

μια μέλισσα δεν πρόσεξε κι εκείνη τον τσιμπάει.

Το δάχτυλό του πόνεσε,οδύρεται και κλαίει

στη μάνα του Κυθέρεια πετάει και της λέει:

«Μάνα μου ,πάει…,χάνομαι,με τσίμπησε, μανούλα

φίδι μικρό και φτερωτό -το λένε μελισσούλα.»

Κι εκείνη του ‘πε: «αν το κεντρί της μέλισσας πονάει,

το βέλος σου πόσο πονεί ,αυτόν που αγαπάει;…»
(Μετάφραση Ιωάννης Κυριαζής)

Θεοκρίτου ειδύλλιο 19ο, Έρως Κηριοκλέπτης

Τὸν κλέπταν ποτ᾽ Ἔρωτα κακὰ κέντασε μέλισσα

κηρίον ἐκ σίμβλων συλεύμενον, ἄκρα δὲ χειρῶν

δάκτυλα πάνθ᾽ ὑπένυξεν. Ὁ δ᾽ ἄλγεε, καὶ χέρ᾽ ἐφύση,

καὶ τὰν γᾶν ἐπάταξε, καὶ ἅλατο, τᾷ δ᾽ Ἀφροδίτᾳ

δεῖξεν τὰν ὀδύναν, καὶ μέμφετο, ὅττί γε τυτθὸν

θηρίον ἐντὶ μέλισσα καὶ ἁλίκα τραύματα ποιεῖ.

Χἁ μάτηρ γελάσασα· "Τὺ δ᾽ οὐκ ἴσος ἐσσὶ μελίσσαις;
ὡς τυτθὸς μὲν ἔφυς, τὰ δὲ τραύματα χἁλίκα ποιεῖς.”

Εκέντρωσε μιά μέλισσα τον έρωτα τον κλέφτη

όταν της έκλεβε κερί μέσ' από την κυψέλη,

κι όλα του τ' ακροδάχτυλα τα βρήκε το κεντρί της.

Κι αυτός πονούσε ο δύστυχος κ' εφύσαγε τα χέρια

κ' εχτύπαγε τα πόδια του πηδώντας απ' τον πόνο·

κ' έτρεξε στη μητέρα του την όμορφη Αφροδίτη

πώς είν' η μέλισσα μικρή κι όμως σκληρά πληγώνει.

Κ' εγέλασ' η μητέρα του και στράφηκε και τούπε:

Γιατί απορείς; μήπως και συ της μέλισσας δε μοιάζεις;

Έτσι μικρός είσαι και συ κ' έτσι σκληρά πληγώνεις.

(Μετάφραση Ιωάννης Πολέμης)

(Albrecht Dürer - Amor der Honigdieb)

Κοντεύουν της Άνοιξης σκιρτήματα,

μα όπου μέλι έχει και τσιμπήματα :-)