May Day Crash Test (Πρωτομαγιάτικο Τρακάρισμα)

 (Protomagia Dimotikou) (May Day plane) (Newsboys 1,2,3,4) 
(Medium 1821, Dr Seeng)

What do you want from my life, young man?

I am a posh woman

J' adore luxury and limos

but miserably you spare your time in political huddles

and even if I have turned you on, as you say

Turn off your crazy mails

I will blow to you a song in black and white

we happen to be in different social classes

You sell newspapers in stations

and you say... you dream a Revolution against Capitalism

I am not intended to make any setback

and you may not forgive me for ever

and even if I have turned you on, as you say

Turn off the fairy tales

 Without Money Love Melts Down

Dreams Are Scattered  By The Dust

(Τι θες απ' τη ζωή μου νεαρέ;;- Ρασούλης, Νικολόπουλος,Καραγιάννη)

Συνήθως οι αστές ερωτεύονται εργατόπαιδα....η μπανάλ ανατροπή-ρομάντζο...είτε σοβαρά είτε για να παίξουν οι βαρεμένες...ο Ρασούλης, πού έβγαζε και μοίραζε την εφημερίδα "Σοσιαλιστική Αλλαγή", βάζει την εργατική τάξη να τρώει χυλόπιτα απ' το Κολωνάκι. Δεν το άντεξα αυτό το σενάριο, για αυτό και έκανα άνω κάτω το μοντάζ....ένας επαναστάτης ποτέ δεν πρόκειται να βάλει τον Έρωτα πάνω απ' την Επανάσταση, άντε να συνυπάρξουν με συντρόφισσα με τα ίδια μυαλά...αλλά να ερωτευτείς Δαπίτισσα!...ξεφτίλα!..χαχα...να ξεπουληθείς στο σύστημα απ' το κρεβάτι κιόλας..αν είναι δυνατόν..δείξε και λίγο χαρακτήρα...βέβαια στο στίχο μέσα αναρωτιέται το πλουσιοκόριτσο...ρε σοβαρά τα λες;; ..σε έχω ξετρελάνει, όπως λες...το πας για γάμο ή με βλέπεις για Ρόζα Λούξεμπουργκ;;..κόρη εμπόρου κι αυτή αλλά μετανόησε...:-)

Τέσπα, επειδή δε με συγκινεί η παραπάνω ερμηνεία, την άλλαξα στις εικόνες με την Ελλάδα να ρωτάει...τον άνεργο, φοιτητή, part-time, συμβασιούχο, ελεύθερο νέο επαγγελματία..Τί θες απ' τη ζωή μου νεαρέ;;...δεν έμαθες τα αρχαία μου τα γούστα;;..εγώ φορώ τα αρχαία μου στολίδια..έχω ντυθεί τα αρχαία μου τα λούσα..κοιτώ τα αρχαία μου τα κάλλη και στις αρένες του κόσμου το ίδιο ψέμα πάντα πουλώ και κουβαλώ! :-)....χωρίς λεφτά ή γνωριμίες η αγάπη λιώνει, τα παιδικά τα όνειρα τα τρώει η σκόνη....για αυτό στο τέλος, δεν είναι μνημόσυνο αυτό που εμφανίζεται....Αγρυπνία, Δέηση για τα παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές και θα χτυπήσουν την Πόρτα της Ελλάδας...η σκέψη μας είναι κοντά σας....και αν δεν ανοίξει με την πρώτη η πόρτα, δοκίμασε με τη δεύτερη και την τρίτη κουδουνιά....θα έχει η μάνα ορθάνοιχτα τα αυτιά....

Αφιερωμένο στο Δημήτρη από Αλικαρνασσό που μοίραζε την "Εργατική Αλληλεγγύη" στους σταθμούς και εγώ τον ακολουθούσα από πίσω για να στήσουμε κανα πηγαδάκι, διάλογο περί παντός επισφαλούς :-)...βέβαια διάλεξε κορίτσι από την τάξη του, δεν έπεσε στην αστική παγίδα, αν και μπορούσε...δε θα σε πετύχω, θα σε πρήξω πάλι για ιντερνετ, απόπειρα για blog τούτη τη φορά...:-)

...Hasta la Reunión Siempre...


Υ.Γ.1
Για το κλίμα της εποχής που γράφτηκε το τραγούδι 1975-1984, 
δες στα Εργοτελέματα, Πρωτομαγιά στους Δρόμους, εκπομπή για το στιχουργό.
Υ.Γ2
Και για το Πρωτομαγιάτικο Τρακάρισμα...αν ζούσε ο Παναγούλης, θα ταν διαφορετική η ροή;;;....θα μπορούσε κάποιος που αψήφισε την Χούντα, να τα βάλει και με τη Μεταπολίτευση;;;

Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ε.ΔΗ.Κ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίαζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μηνύματα που του άφηναν άγνωστοι κλπ.

Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σε υπόγειο κατάστημα επί της λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν έχει παρουσιαστεί ωστόσο μέχρι σήμερα κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες (Βικιπαίδεια -Βίντεο, ο αδερφός Στάθης Παναγούλης μιλά για το τροχαίο- Συνέντευξη  " του Αλέκου Παναγούλη για τον “σοσιαλισμό” του Ανδρέα" στη Σοφία Μαλτέζου, εφημερίδα Ακρόπολη)- Η άποψη του Αλέκου έχει ιδιαίτερη σημασία για τους νέους που δεν έζησαν εκείνη την εποχή και σήμερα ζουν με μύθους και στερεότυπα. Έχει, όμως, σημασία και για τη δική μου γενιά, που επιμένει να μην κατανοεί ότι τα σημερινά αδιέξοδα έχουν σημείο αναφοράς εκείνη την περίοδο.

Υ.Γ.3

Όλη η αυτή Μνημόσυνη Μετα-Βουλή προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ' τον κάθε Παναγούλη, να μεταθέσει την κουβέντα προς τη Χουντική Αντίσταση και να κρύψει τη δικής της ανύπαρκτη και τις πολιτικές του απόψεις...Απέξω Κλάψανε που Χάσαμε το Συναγωνιστή και Μέσα Χαρήκανε που Ξεφορτώθηκαν έναν Κριτή του Μυστικού Παμφάγου Δείπνου της Ευρωπαίας Κυριλέ Μεταπολίτευσης...

Υ.Γ.4

...και Μήν τα Κόψετε μονοκοπανιάς όλα τα Λουλούδια σήμερα...

...Αφήστε να Aνθίσει και κανένα μέχρι το Kαλοκαίρι...:-)