By the flows of your tears the glorious health of your eyes is bleeding
and by the deep groans through four tears you fructified a picture
so you became a paintbrush of blogs shining by the tears
here so, our Holy Sink advocate our prayer up to Apollo
so as to wipe our pain and tears out
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς τὴν κλειν' ἐξ ὀφθαλμῶν σου ὑγείαν ῃμάτωσας
καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς διά τεσσάρων δακρύων ἐκαρποφόρησας
καὶ γέγονας χρωστὴρ ἱστολογίων λάμπων τοῖς δάκρυσι
δ' ὧδε Νιπτὴρ ἡμῶν Ὅσιε πρέσβευε Ἀπόλλωνι Θεῷ σβέσαι τὰ δάκρυα ἡμῶν
and by the deep groans through four tears you fructified a picture
so you became a paintbrush of blogs shining by the tears
here so, our Holy Sink advocate our prayer up to Apollo
so as to wipe our pain and tears out
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς τὴν κλειν' ἐξ ὀφθαλμῶν σου ὑγείαν ῃμάτωσας
καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς διά τεσσάρων δακρύων ἐκαρποφόρησας
καὶ γέγονας χρωστὴρ ἱστολογίων λάμπων τοῖς δάκρυσι
δ' ὧδε Νιπτὴρ ἡμῶν Ὅσιε πρέσβευε Ἀπόλλωνι Θεῷ σβέσαι τὰ δάκρυα ἡμῶν
1. Η πρώτη ανάγνωση μόλις χτες με αφορμή το κλειν' που βγαίνει απ' το κλεινός, ένδοξος, κλεινόν άστυ, με ακατάληκτη βαρυτόνιση, θεματικό αναβιβασμό τόνου δίχως κατάληξη....οδηγηθήκαμε μέσω της αθηναϊκής ανθρωποφάγου επικαιρότητας στην Πολιούχο Παλλάδ' Αθηνά. Μα δεν μοιάζει ίσως πεις με τη Θεά...μα έτσι όπως την καταντήσατε οι Αθηναίοι...πώς να μοιάζει το μικρό γαλάζιο κρίνο στα γαλανά παρθένα μάτια...πάρτα και κλαύτα...no more glory στης πρωτεύουσας την πλώρη...
2.Η δεύτερη απ' το Γενάρη στην Αλφαβήτα της Ζωγράφου. Εν συντομία η ουσία. Με τον πόνο και τα δάκρυα του ο καλλιτέχνης έλαμψε, καρποφόρησε μια ιδέα και τον καλούμε μέσα από το έργο του να σβήσει....και το δικό μας δάκρυ...αν έχεις στην Τέχνη Πίστη....:-)
Ο τίτλος Kleenex (γιαυτό και το λογοπαίγνιο κλειν εξ) συνοψίζει αυτό που ζητάω από ένα έργο, την Αντίθεση. Μελαγχολία και Σαρκασμό ταυτόχρονα. Μπλόφα Ισορροπίας, όπως είπα τότε, για να γελάσουμε, για λίγο να ξεχάσουμε τα δάκρυα της ζωής, όχι της ζωγραφικής, αυτά όμορφα ρέουν εκεί... και όπως είπα ο διαφημιστής...Εχει γούστο τώρα μα το γκρίζο σου φόντο να μας εγκαλέσει το ΕΣΡ για γκρίζα διαφήμιση...τουλάχιστον να σου αγοράσει τον πίνακα η Kleenex Hellas που γιορτάζει "10 χρόνια απαλότητα"..να μην πάνε τζάμπα τα δάκρυα..... κι αυτό μπλόφα ήταν για να γελάσουμε...
3. Το τραγουδάκι βέβαια είναι διασκευή από ένα απολυτίκιο σε πλάγιο τέταρτο, που απευθύνεται σε ελάσσονες ερημίτες ποιητές :-)...ο Μέγας Αντώνιος ο Καθηγητής της Ερήμου έχει δικό του τροπάρι...πού να συνθέτεις για τον κάθε άγιο ασκητή δική του μελωδική γραφή...οπότε φτιάχνεις μια μπαλαντέζα λύση και απλώς αλλάζεις το όνομα κάθε φορά του ερημίτη....της ερήμου το άγονον εγεώργησας...με τα δάκρυα σου άνθισε η έρημος...γιατί να κλαίει ένας άγιος ίσως πεις...για τις αμαρτίες του....και τις αμαρτίες μας...
Τότε γιόρταζε ο Θεοδόσης και τον εκανα Δώδο κατα Dodo αλλά μετα σκέφτηκα..δεν παίζουμε άλλη μια κρυψώνα..και έτσι εγινε δ' ώδε...μεν, δε + ώδε..(...θα 'χετε ακούσει την απάντηση στις Μυροφόρες..ούκ έστιν ώδε αλλ' εγήγερται...δεν είναι εδώ αλλ' αναστήθηκε....) και έτσι κρύβουμε το προφανές Δοδo και απευθυνόμαστε στον Νιπτήρα, που τα δάκρυα θα πλύνουμε...και παραφράζοντας το βυζαντινό καρκινικό....Νίψε την πλήγη όχι μόνο τα δάκρυα....
2.Η δεύτερη απ' το Γενάρη στην Αλφαβήτα της Ζωγράφου. Εν συντομία η ουσία. Με τον πόνο και τα δάκρυα του ο καλλιτέχνης έλαμψε, καρποφόρησε μια ιδέα και τον καλούμε μέσα από το έργο του να σβήσει....και το δικό μας δάκρυ...αν έχεις στην Τέχνη Πίστη....:-)
Ο τίτλος Kleenex (γιαυτό και το λογοπαίγνιο κλειν εξ) συνοψίζει αυτό που ζητάω από ένα έργο, την Αντίθεση. Μελαγχολία και Σαρκασμό ταυτόχρονα. Μπλόφα Ισορροπίας, όπως είπα τότε, για να γελάσουμε, για λίγο να ξεχάσουμε τα δάκρυα της ζωής, όχι της ζωγραφικής, αυτά όμορφα ρέουν εκεί... και όπως είπα ο διαφημιστής...Εχει γούστο τώρα μα το γκρίζο σου φόντο να μας εγκαλέσει το ΕΣΡ για γκρίζα διαφήμιση...τουλάχιστον να σου αγοράσει τον πίνακα η Kleenex Hellas που γιορτάζει "10 χρόνια απαλότητα"..να μην πάνε τζάμπα τα δάκρυα..... κι αυτό μπλόφα ήταν για να γελάσουμε...
3. Το τραγουδάκι βέβαια είναι διασκευή από ένα απολυτίκιο σε πλάγιο τέταρτο, που απευθύνεται σε ελάσσονες ερημίτες ποιητές :-)...ο Μέγας Αντώνιος ο Καθηγητής της Ερήμου έχει δικό του τροπάρι...πού να συνθέτεις για τον κάθε άγιο ασκητή δική του μελωδική γραφή...οπότε φτιάχνεις μια μπαλαντέζα λύση και απλώς αλλάζεις το όνομα κάθε φορά του ερημίτη....της ερήμου το άγονον εγεώργησας...με τα δάκρυα σου άνθισε η έρημος...γιατί να κλαίει ένας άγιος ίσως πεις...για τις αμαρτίες του....και τις αμαρτίες μας...
Τότε γιόρταζε ο Θεοδόσης και τον εκανα Δώδο κατα Dodo αλλά μετα σκέφτηκα..δεν παίζουμε άλλη μια κρυψώνα..και έτσι εγινε δ' ώδε...μεν, δε + ώδε..(...θα 'χετε ακούσει την απάντηση στις Μυροφόρες..ούκ έστιν ώδε αλλ' εγήγερται...δεν είναι εδώ αλλ' αναστήθηκε....) και έτσι κρύβουμε το προφανές Δοδo και απευθυνόμαστε στον Νιπτήρα, που τα δάκρυα θα πλύνουμε...και παραφράζοντας το βυζαντινό καρκινικό....Νίψε την πλήγη όχι μόνο τα δάκρυα....
....κι αφού αφορά ζωγράφους το τραγούδι, ο νιπτήρας είναι εκεί που θα πλυθούν από τα ακρυλικά και τις μπογιές σαν μικρά παιδιά..:-))..νάτος και ο Holy Sink της Μαριέλης...κατά το "έχει αρκούδες το δωμάτιο....από δω και πέρα "έχει μαημούνι η δουλειά"...αν τα χειρωνακτικά σε λερώνουν με μπογιά...εκεί στέκομαι όμως στην καθημερινότητα του εικαστικού, δεν αγναντεύω μόνο, φέρνω στο μυαλό την τραβάγια που περνά και ψυχικά και σωματικά... τυχαίο που το απολυτίκιο του Θεοδόση απευθύνεται σε ερημίτη μεν, κοινοβιάρχη δε;;...όπως στην ακροβασία ανάμεσα στην ερημιά της τέχνης και τον κοινό μας περίγυρο....
Αυτά συμβαίνουν στην Αθήνα
και η Αθηνά πλέον κλαίει για αχτίνα ελπίδας
κι αν μας λυπηθεί θα στείλει ο Θεός του Φωτός ο Μουσηγέτης, που τον φαντάστηκε η Dodo εικονογράφο, με τη σειρά μου καταγράφω πως δύο κάμερες συντρέχουν τον Μανώλη και τον Γιάννη,
και η Αθηνά πλέον κλαίει για αχτίνα ελπίδας
κι αν μας λυπηθεί θα στείλει ο Θεός του Φωτός ο Μουσηγέτης, που τον φαντάστηκε η Dodo εικονογράφο, με τη σειρά μου καταγράφω πως δύο κάμερες συντρέχουν τον Μανώλη και τον Γιάννη,
....και δυό φοβίες...του κράτους και του παραβάτη μην τους καταγράψει....
Είναι το photoblog του Γιάννη Κάφκα, που σπούδασε φωτογραφία στο Λονδίνο.
Η τελευταία απριλιάτικη ανάρτηση είχε τίτλο "Open Wound"
2 σχόλια:
Χαίρομαι που το ακούω επιτέλους, το έχω ξεχωρίσει από όλα!
Η πόλη αλλάζει ταχύτατα και φοβούμαι ότι δεν είδαμε ακόμη τα χειρότερα...
Ωραιότατος συσχετισμός με το έργο του ντόντου, και πολύ καλό το λογοπαίγνιο κλειν-έξ!!! χεχε
ξ.
Δημοσίευση σχολίου