Ο ίδιος με τις δικές μου το πλεξα παλάμες.
Έχει κρίνο, τριανταφυλλιά, κάλυκες υγρούς, ανεμώνες,
νάρκισσο δροσερό, γαλάζιο ζουμπούλι.
Σαν στεφανωθείς σταμάτα να το παίζεις ντίβα.
Ανθείς; Θα μαραθείς. Και σύ και το στεφάνι.
Πέμπω σοι Ροδόκλεια τόδε στέφος ἄνθεσι καλοῖς,
αὐτὸς ὑφ΄ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
ἔστι κρίνον ῥοδέη τε κάλυξ νοτερή τ΄ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
ταῦτα στεψαμένη͵ λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.
αὐτὸς ὑφ΄ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
ἔστι κρίνον ῥοδέη τε κάλυξ νοτερή τ΄ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
ταῦτα στεψαμένη͵ λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.
With mine own hands of choicest flowers I wove a chaplet, Rodoclea, for my love. The lily there and blushing rose are met, narcissus moist and blue-eyed violet. Gaze on their leaves, and cease from pride, fair maid, Thou and those flowers alike must bloom and fade.(Henry Hart Milman)
La Belle Dame sans Merci |
Di eletti fior che di mia man cogliea, t' invio questa ghirlanda, o Rodoclea;
e 1' anemone quivi, il fiordaliso, l' azzurra violetta, mezzo ascosa
nel suo bocciuol la rosa ed il molle narciso. Ne cingi il crine, e cessa
d' esser superba ; chè se or tu com' essa di beltà ornata vai,
tu pur com' essa in breve sfiorirai. (C.A. Mortara)
Autumn - Rodia |
Hanc tibi Rufinus mittit, Rodoclea, coronam, has tibi decerpens texerat ipse rosas ; est viola, est anemone, est suave-rubens hyacinthus, mistaque narcisso lutea caltha suo. Sume sed aspiciens, ah, fidere desine formae ; Qui pinxit, brevis est, sertaque teque, color. (Thomas Gray)......by Rufinus of the Greek Anthology.....
....από το Ρουφίνο της Παλατινής Ανθολογίας....
2 σχόλια:
Ωραιο! Καλωσορισες στο μπλογκοχώριον :)
Πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο- και ωραία φωνή!
Δημοσίευση σχολίου