Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Seeking a Cloud-Trousers Shot!



(Image-Links) >Dodo< (Silent Night...) (Hey There!) (Visual) (Shared Genes) (Chalks)(Drawing, of course!) (Total Color Blindness) (Graffiti)< >H.Constantinos (Buena Vista)<>Dodo>(Small World (Fragments,Fragments) (Still Uninspired) (Birthday Blues) (Always Color Blind)(Ink) (Still Color Blind) (Wired) (I keep my eyes wide open all the time) (Kleenex) (Little Spring for Violin and Piano) (Pages Never Written) (Woman Proud of her Victory) (Artist) (Color Blind, Early) (Lines) (Horror Vacui) >< CandyBlue > (Modern Art) (CaNdYbLuE) (CiTy Of SaNtA bLuE ~pArT oNe~) (ΙσΤοΡίΕς ΑπΟ τΟ δΑσΟς ΤοΥ bLoGsPoT- AdHeReL) (ΕτΟιΜάΖοΜαΙ) (ΕκΕί ΠάΝω) (σΤη ΛέΝα) <H.Constantinos>(Το Κόκκινο Ντουβάρι) (Welcome) (In Memoriam) Dodo (Bonds) (Astrian Chairs) (The Mouthless Nine) Marina Rodia (Fire's Flower) Dodo (Ahoy There!) Angeliki Salamaliki (Gothic soul) (Greek She-ra) Marina Rodia (Bottom of the Sea) Dodo (Tweet...Tweet..) Nadia Hatzimitraga/Trol (Lost at Sea) (Boreout) (I fight) CandyBlue (LiKe a BoY) Mariela Konstantinidou (Η γυναίκα και το φεγγάρι -Woman and Moon) Ilioteyktos Ηλιογράφος (Mobile-photos) (Contact photo-story)> Dodo (Rehearsal) ><(Cloud in trousers performed by Samantha Bloom) (Art is not a mirror to reflect the world, but a hammer with which to shape it. Vladimir Mayakovski  - Doug Minkler)

 Ας παίξουμε σκάκι, στα νέφαλα σακάκι. Να βρεί το πατελόνι σώμα να μην κρυώνει.



 "Άκουσε με λίγο μαμά"...που δεν ακούει το παιδί που θέλει να τραβήξει το δικό του δρόμο, προσβάλλοντας έτσι όνειρα πατρικά και μητρικά. "Θα σου πω πως γίνονται τα τραγούδια", η τέχνη...πού ξέρεις μπορεί να σου φέρει... δόξα ή λόξα και χρήμα;; τί κρίμα...
"Εμείς τα σπίτια φτιάχνουμε ψηλά" Εμείς έχουμε  ιδέες πολλές, μεγάλες  μα αν τις θέλει πίσω ο θεός που τις έδωσε λιβάδια μας γκρεμίζει. Και γκρεμισμένος στα λιβαδίσια, μαύρα σπίτια γελά ειρωνικά ο ποιητής, γιατί γνωρίζει ότι Πτώση και Πόνος για θνητούς Ανύψωση, Χαρά γι' αυτόν. "Πόρνη" στην πρώτη ματιά, ο ελευθεριακός, αντικομφορμιστής αλλά ο Ξυδούς εννοεί σαν μαζόχας που μ' όλα και μ' όλους κάνει έρωτα μα κανείς δεν τον καταλαβαίνει.  Επιπλεόν  Πόρνη = Δημόσιος, Αντι-Ελίτ όπως ο κομμουνιστής ποιητής. Αλλά και αυτοσαρκαστικά...που πουλάει την ψυχή για έκθεση "Οι ποιητές βρεγμένοι από κλάματα μαμά" πού ξέρεις οι γυναίκες συγκινούνται εύκολα σου λέει ιδίως με άντρες που κλαίνε."Ταιριάζουν δάκρυα σε αστικά σαλόνια"  ηττημένοι σαν φωτοστέφανα, αδύναμες εστέτ γιρλάντες μέσα στο ίδιο το πατρικό και μητρικό σαλόνι που επαναστάτες έφηβοι πολέμησαν. "Κρύβονται πίσω από γυναίκες δυνατές".  Βέβαια είναι αλήθεια πως οι γυναίκες διαθέτουν περισσότερη λογική και λιγότερη  ποίηση και αναρωτιέμαι οι λίγες ποιήτριες να κρύβονται άραγε πίσω από άντρες δυνατούς ή προτιμούν και αυτές γυναίκες; ''Δεν είναι άντρες μα σύννεφα με παντελόνια''  "άψογα τρυφερός" μα οι άντρες τιμάν αντρίκια, σταράτα πατελόνια όχι νεφελώδη και αινιγματώδη. Η δουλειά κάνει τον άντρα το γιαπί το πιλοφόρι το μυστρί. Με το μυστρί της ποίησης δεν βγαίνει στην αρχή ψωμί. Κάτι ξέρει η Μαμά και δεν ακούει τα κουλά. :-)
 Με την εικόνα γίνεται ένας επιπλέον συνειρμός: οι άνθρωποι χτίζουν σπίτια ψηλά, μα αν θέλει ο θεός λιβάδια/καλάμια τα γκρεμίζει η Φυση τα Ψώνια τ' Αναπτυξιακά... αηδία για τον Μοντερνισμό του προκαλεί η Φύση η Ρομαντική και χαρά που φέρνει η Επανάσταση η Βιομηχανική. Ένα τέτοιο σχόλιο είχα αφήσει του Ηλιογράφου για δυό εικόνες του "Να καεί ο Ουρανός κι η Φύση!"που σημαίνει να καεί ο νατουραλισμός, η "μονόχρωμη αντίληψη" ότι η τέχνη δεν μπορεί να εκφράσει και την παράλογη φαινομενικά τεχνολογική εποχή μας.
εκδίκηση, καλά να τη λες, μέσα σου μην κρατάς, καλά και να τη γιατρεύεις με ένα ρεμπέτικο που γράφτηκε για τον πατέρα του Ρασούλη, που τον "πολέμησε" καθώς δεν ακολούθησε το πατρικό επάγγελμα..είχαν επιπλέον και πολιτικές διαφωνίες. Σταλινικός ο πατήρ, Τροτσκιστής ο υιός :-)..από την Εκδίκηση της Γυφτιάς, 1978.

Όλα τά 'χε εξηγημένα
μες στον κήπο ο Θεός
όμως ο Αδάμ κι η Εύα
τό 'δανε και λίγο αλλιώς
Ρίχνει τότε τιμωρία
σ' όλο το προγονικό
να 'χουνε τήν εργασία
για φαϊ και για πιοτό
Είναι κάτι μπλοφαδόροι
που παινεύουν τη δουλειά
μπράβοι και κοντυλοφόροι
καθενού μαχαραγιά
και μού σπας τό ηθικό
η καρδιά λεφτά δε θέλει
για να πει τό σ' αγαπώ
Όταν χάμω τήν αράζω
και κοιτώ τόν ουρανό
όλοι λεν πως τεμπελιάζω
εγώ στη μοίρα  τούς μιλώ
Μη φωνάζεις πως χαζεύω
σα μέ βλέπεις να γυρνώ
τήν αγάπη μου μαζεύω
μες απ' τό σκουπιδαριό

Και στον Ξυλούρη το Πώς να σωπάσω;; θα μου πεις ταιριάζουν με τους Μοντερνιστές;;
έχουν κάτι κοινό μαζί τους της Κρήτης οι λαϊκοί ποιήτες,
πέρα από σουρεαλιστικές μαντινάδες,
κάτι εσωτερικό,
την ταχεία μετάβαση
από διάθεση σε διάθεση χωρίς
αυτό να 'ναι μια εφηβική κυκλοθυμία.

Τη σκέψη σας που 'νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα τη τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.


Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στη ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας το κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
http://www.poiein.gr/archives/3024/index.html


Υ.Γ.1
(((ΣτΟ μΙξΕρ ΤοΥ dA ViNcI)))
Y.Γ2
(Vladimir Mayakovsky - Modernism)
Υ.Γ.3
((((((Dodo,H.Constantinos,Candyblue,Rodia,Trol,Angeliki, Mariela,Ηλιογράφος
((((((((Ευχαριστώ για τις εικόνες και το ταξίδι και εύχομαι να 'χει happy end όπως στο video :-))))))))))

1.Bartok 2.A bord de L' Aspasia 3.Strangers (Noone rembers your name)

21 σχόλια:

MelidonisM είπε...

Μία εικόνα χίλιες λέξεις

Πολλές εικόνες, καμία λέξη :-)

Ανώνυμος είπε...

"λες Πτώση και Πόνος για θνητούς Ανύψωση, Χαρά γι' αυτόν".

τί εννοείς;

MelidonisM είπε...

πες μου αν σε χάνω
εγώ θα γράψω ένα τραγούδι παραπάνω


(Κάτι μου κρύβεις, Ορφέας Περίδης)


Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές.



Νίκος Γκάτσος- Μάνος Χατζιδάκις

MelidonisM είπε...

Θα δώσω δύο παραδείγματα
για το πώς κάνουν
διάλογο οι εικόνες
μεταξύ τους..


Οι δύο πρώτες στο βίντεο από Dod

1.Η Πτώση του Καλλιτεχνικού Άστρου,
η Κατάδυση στον Πόνο και τη Μοναξιά.

............................
2. Η Άνοδος, η Εξαρση στα απόκρημνα
μέρη της Φαντασίας...
ναι αλλά τώρα φωνάζει ..μ' ακούει κανείς;; (ξανά η επικοινωνία)



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Μία από H.Con και μία CandyBlue
στο 2:40 (ακριβώς πριν απ' αυτές έχει άλλες δύο αντίστοιχες "γαλάζιες" μεταφυσικές
εικόνες)

1.Παρεκκλήσι στο γκρεμό
..που σημαίνει
η προσωπική πίστη
και μεταφυσικές ισορροπίες
του καλλιτέχνη κλονίζονται


........................
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>\
..........................
2.Κόλαση και Κολασμένες Αγκαλιές
αναζητώντας ανθρώπους.

Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ' άνθρωπον και στηρίζει σάρκα βραχίονος αυτού επ' αυτόν και από Κυρίου αποστή

Ιερεμίας (ιζ' 5).

Un par de neuronas... είπε...

Είδα μία μία όλες τις εικόνες που έβαλες και είναι Marina Rodia "Bottom of the Sea" και όλα τα άλλα της ΘΑΥΜΑΤΑ!!!

και μου έκανες να πεθαίνω με "Μη μ' αποκαλείς τεμπέλη"...

Τα ολόκληρα γραπτά σου θέλουν χρόνο να καταλαβαίνω το χιούμορ και την ειρωνεία σου, muy fina y muy sutil, amigo!

Un abrazo!

MelidonisM είπε...

Amiga,
Un abrazo con razón d' e-nubes!~!~!

Η Ισπανία έχει ζήσει το Σουρεαλισμό,
Η Ελλάδα απλώς παρατηρεί
και μιμείται.


Πάνω στο Βυθό της Θάλασσας
ακούγεται το Σύννεφο από Πατελόνια

"το στειλα στον πάτο της θάλασσας" :-)

Πτώση - Ανοδος και Πτώση

Το άλλο της Ροδιάς είναι

τα Λουλούδια της Φωτιάς

"Δάκρυα που καιν τ' αστικά σαλόνια"

"Να καεί ο Ουρανός
και η Φύση!"

που σημαίνει να καεί ο νατουραλισμός, η "μονόχρωμη
αντίληψη" ότι η τέχνη δεν μπορεί
να εκφράσει και την παράλογη φαινομενικά εποχή της τεχνολογίας

MelidonisM είπε...

Βάζοντας στης Ροδιάς το μίξερ
τα παραπάνω φέρνω ροδιακές εικόνες
που πολύ θ' άρεσαν του βιομηχανικού Μαγιακόφσκυ. :-)

Φύσαγε το αεράκι και τράνταζε τα κλαδιά της λεμονιάς στο μικρό μας κήπο. Παραπέρα, στο νέο εργοτάξιο, ο σπαστήρας για το αμμοχάλικο ετοιμαζόταν για απόσυρση.

////////////////////////////////


Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως οι οικοδομικές εργασίες είναι κάτι τι το εντελώς πρακτικό.. δεν το βλέπω έτσι πάντως! Η χαρά της δημιουργίας είναι στο φόρτε της εκεί πέρα. Συχνά με σκληρό τρόπο, αλλά και τόσο άμεσο συνάμα. Η ευαισθησία περισσεύει στους ανθρώπους του μόχθου, όσο και αν φαίνονται κατηφείς και αγριωποί. Το συναίσθημα και η φαντασία είναι πλούσια, αν και -συνήθως- δεν μπορούν να εκφραστούν.. ίσως επειδή πλημμυρίζουν.. συγκρατούνται.. σαν ένα φουσκωμένο ποτάμι που θα γκρεμίσει το φράγμα αν αφεθεί ελεύθερο..

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ!

Rodia είπε...

Τι ωραιο ποστ! :)
Δε χορταινω να το βλεπω, μεχρι να κορνιζαριστει στο μυαλο μου μου λεμε!

κι... ένας επιπλέον συνειρμός: οι άνθρωποι χτίζουν σπίτια ψηΤά!!!

Rodia είπε...

ααααααααααα! τωρα το ειδα πως ανελαβες το κουπί της διαφημιστικης μου καμπανιας -ανεβηκε όσο έβλεπα κι έγραφα- μονο που θα πρεπει να παραιτηθεις αμοιβης πάσης, διοτι... μπικικίνια γιοκ! :Ρ

Rodia είπε...

Τιμής ένεκεν, αφιερώνω το πλέον πρόσφατο στιχουργηματίδιον:

Στους ποταμούς της Βουργουνδίας
στεγνά γαμήθηκεν ο Δίας
και στις αυλές των Ταταούλων
έγιν' η μάχη των φατσούλων! :) ;) :Ρ κλπ

..δεν ξερω πώς στο καλό κατέβηκε αυτο και μαλιστα τη στιγμη που μελετούσα ένα πολύ σοβαρό ποστ..

MelidonisM είπε...

1. Προτιμώ τα ΨηΤά από τα ΨυΧρΑ :-)


2.Εμείς κάνουμε διαφήμιση για
τη διαφήμιση όπως βλέπεις :-)


3.Είναι ξεκάθαρο

Στη Δύση ήρθαν τα πάνω-κάτω
Στην Ελλάδα και την καθ' ημάς
Ανατολή μείναμε στο νατουραλισμό
της Μεσογείου.

...αλλά έχει κάτι φατσούλες εδώ!
Μην τα θέλει η Δύση όλα δικά της!

!σμουτς! :-)

MelidonisM είπε...

------
1.όπως και πολλοί άλλοι,
παρατηρώ, μ' ενδιαφέρει,
το γιατί, τα συναισθήματα
όχι η πράξη.

Είμαι πρακτικός άνθρωπος.
------
2.Ο Μαγιακόφσκι απολογείται
σε μια εποχή, που ήταν
πολύ της μόδας οι αυτοκτονίες.

"η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε στην τρεχούμενη ζωή"

Δεν εννοεί τον έρωτα στις 14 του μήνα, βέβαια.
Η ενέργεια του ήταν πολιτική.

Γενικότερα η αυτοκτονία
για ένα καλλιτέχνη
μπορεί να 'ναι και
το ανώτερο στάδιο
του Ναρκισσισμού,
όσο κι αν σου φαίνεται
παράδοξο πως ένας νάρκισσος
λατρεύει άψογα το εγώ του
και δεν θα του κάνει ποτέ κακό.
----------
3.Αλλά όπου αυτοκτονία
εδώ διάβασε επιπλέον
με θετική ματιά
Αυτοαναίρεση-Παγιωμένων-Απόψεων
για να φτάσεις
στην επικοινωνία ξανά και ξανά. :-)
---------
Υ.Γ.
Δες και από INDYMEDIA :-)
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

εκεί Μπρετόν και Τρότσκι
προσπαθούν να ερμηνεύσουν το γιατί.

MelidonisM είπε...

Χτυπάς αυτό που αγαπάς
αυτό που περιμένεις
να σε καταλάβει.

Και αυτό ισχύει
και για τη μαμά,
και για το σχολείο.

Είδες πουθενά
ν' αναφέρω τους πολιτικούς;
Όλη η Ελλάδα σ' αυτούς
καθημερινά
παραπονιέται και κλαίγεται.
Εγώ δεν περιμένω τίποτα.

Και ναί δε με καλύπτει
κάποια εξωτερική
περιβαλλοντική απάντηση
στο "Γιατί σιωπούν
οι ποιητές";
με την εύγλωττη αλαλία τους.
Ας βρουν την απάντηση μέσα τους.

Ο Tweety είναι
η σουρεαλιστική απάντηση
στην χιλιοπαπαγαλισμένη
Ιθάκη του Καβάφη.

Γάτα μου εσύ.

Σαν βγεις στον πηγαιμό
για την Ιθάκη,
ήτοι το πνευματικό σου το στομάχι.
Να εύχεσαι να 'ναι
ανηφορικός ο δρόμος.


Και αν τον Tweety βρεις
η Ιθάκη δε σε γέλασε! :-)

MelidonisM είπε...

:-) γέλασε και προσπέρασε
της απορίας τον γκρεμό...

...για ένα πουκάμισο αδειανό,
για ένα Tweety!!! :-)

MelidonisM είπε...

Ο Μαγιακόβσκι δεν έγινε, δε μπορούσε να γίνει, ο θεμελιωτής της προλεταριακής λογοτεχνίας για τον ίδιο λόγο που ο σοσιαλισμός δε μπορεί να οικοδομηθεί σε μια μόνο χώρα.
-------------------

MARXISTS.ORG


ΛΕΝΙΝ

Χρόνε, θ' αρχίσω την ιστορία του Λένιν.
Πέρασαν οι μέρες της δυστυχίας.
Πάει καιρός που ο πόνος κοφτερός
έχει γίνει πια ένα κακό παλιό και καθάριο.
Χρόνε, κάνε να ξανατρικυμίσουν οι φράσεις
του Λένιν.
Αρμόζει να λυθούμε σε κοπετούς
όταν ο Λένιν μένει πάντα πιότερο από κάθε άλλον
Ζωντανός;
Γνώση μας είναι η δύναμη και τ' άρματα.
Οι άνθρωποι; Βάρκες έξω απ' το νερό.
Ένα πλήθος από μικρές αχιβάδες
που δεν έχουνε γεννήσει ακόμα απογόνους
Κολλούν παντού στα όστρακα τους.
Και μετά, σαν έχουνε διασχίσει το θυμωμένο
μπουρίνι,
κάθονται στον ήλιο
Για να καθαρίσουν τα πράσινα από τα φύκια γένια
τους.
Εγώ, καθαρίζομαι στο φως του Λένιν
για να οδηγήσω πιο μακριά την επανάσταση.
Φοβάμαι αυτούς τους στίχους πούχω μπροστά μου
κατά εκατοντάδες
όπως ένα μικρό παιδί μπροστά στη ψευτιά.
Αν κάνουν πάνω στο κεφάλι του ένα φωτοστέφανο,
φοβάμαι μήπως σκεπάσουν
τ' αυθεντικό, τ' ανθρώπινο και το σοφό
το απέραντο μέτωπο του Λένιν.
Φοβάμαι τις λιτανείες, τα μαυσωλεία,
το θαυμασμό, τ' αγάλματα του,
μην πάει και πνίξουν, κάτω απ' τη γλυκιά γιορτή,
το Λένιν και την απλότητα του.

MelidonisM είπε...

Τρέμω γι' αυτόν όπως Τρέμω για τη κόρη
του ματιού μου;
Αλίμονο στο ψέμα! Στο ιδεώδες των ζαχαροπλαστών!
Η καρδιά εκλέγει και το καθήκον υπαγορεύει:
Θα γράψω.
Όλη η Μόσχα: ο κρότος δονεί το παγωμένο έδαφος.
Στα μαγκάλια, όλοι αυτοί που άσκημα ξεπάγιασαν
τη νύχτα.
Τι έχει κάνει; Ποιος είναι κι έρχεται από πού;
Γιατί γι' αυτόν όλες τούτες οι τιμές;
Απ' τη μνήμη μου βγαίνουν οι λέξεις, η μια ύστερα
Απ' την άλλη.
Τι φτώχεια, εδώ κάτου, στο ατελιέ των λέξεων!
Που να ψαρέψεις κείνη που αρμόζει πιότερο;
Έχουμε μέρες εφτά,
έχουμε δώδεκα ώρες.
Δε ζει κανείς μόνο με τον εαυτό του.
Ο θάνατος δεν ξέρει να ζητάει συγγνώμες.
Tα πάμε κιόλας άσχημα με το εκκρεμές,
βρίσκουμε, εμείς οι καταχθόνιοι, το ημερολόγιο:
λέμε η εποχή,
και λέμε το παρελθόν.

MelidonisM είπε...

Κινούμαστε τη νύχτα
κοιμόμαστε τη μέρα.
Μας αρέσει να πίνουμε νερό
και μάλιστα αν είναι το νερό μες στο δικό μας
το ποτήρι.
Κι αν ένας για όλους γίνεται
κύριος της παλίρροιας των πραγμάτων,
τον ονομάζουμε προφήτη,
τον ονομάζουμε ιδιοφυΐα.
Είμαστε χωρίς σκοπό,
πρέπει να μας σφυρίξουν για να κατεβούμε.
Απ' τη στιγμή που αρέσεις στη γυναίκα σου,
είσαι κιόλας ευχαριστημένος,
Κι αν δημιουργηθεί, ψυχή και κορμί ενωμένα,
κάποιος που να μην είναι στα μέτρα μας,
τραβιόμαστε: «Έχει έναν αέρα βασιλικό!»
Γιομίζουμε έκπληξη: «Είναι ένα Δώρο του Θεού!»
Είναι, έτσι που λέμε, ούτ' έξυπνο, ούτε κουτό.
Λέξεις στον αέρα που εξατμίζονται, καπνοί.
Τι μπορεί κανείς να βγάλει από τέτοια κούφια
καρύδια;
Τούτο δε μιλά μήτε στην καρδιά, μήτε στην αφή.
Πώς να μετρήσεις τον Λένιν μ' αυτή τη μεζούρα;
Σάμπως ο καθένας δεν τον είδε με τα δικά του
τα μάτια,
Αυτόν που μπήκε στο σπίτι μας, δίχως
τα κουφώματα ν' αγγίξει;
Θάταν ακόμα πιθανό
ο Λένιν να μιλά σαν ένας «ελέω Θεού αρχηγός»;
Κι αν ακόμα ήταν ηγεμονικός και θεϊκός,
όλος θυμό και δίχως να συγκρατιέται,
εγώ θάμουν βαλμένος ανάμεσα σε συνοδείες,
ενάντια στο πλήθος και στους θαυμαστές.

MelidonisM είπε...

Θε νά'χα βρει τις λέξεις που ταιριάζουν για κατάρες.
Ποδοπατημένος εγώ, ποδοπατημένες κι οι κραυγές μου,
θάχα πετάξει βλαστήμιες προς τον ουρανό,
Στο Κρεμλίνο τάχα εξακοντίσει τη βόμβα: Κάτω!
Αλλά ο Τζερτζίνσκι με βήμα σταθερό ακολουθεί
Το φέρετρο.
Θα μπορούσε ν' αφήσει τα πόστα της η Τσεκά.
Από μάτια μιλιούνια κι απ' τα δυο τα δικά μου
ρυάκια από δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα.
Για το Θεό, τίποτα το νέο σε τέτοιες τιμές.
Όχι σήμερα! Η λύπη είναι αληθινή
στην παγωμένη καρδιά:
θα θάψουμε τον πιο απλό άνθρωπο
απ' όλους όσους έζησαν στη γη.
Απλός ναι, αλλ' όχι σαν κι αυτούς
που το βλέμμα τους
πηγαίνει να καταλήξει στη λεκάνη τους.
Με μια μάτια που επόπτευε ολάκερη τη γη,
αγκάλιαζε αυτό που ο χρόνος σκέπαζε ξανά.
Σαν και σας και σαν εμένα, ίδιος κι απαράλλαχτος,
μόνο που στην άκρη των ματιών του,
ο στοχασμός περσότερο ζαρώνει το πετσί,
και που τα χείλια του είναι πιο σκληρά κι ειρωνικά.
Δεν είχε τη σκληράδα του σατράπη πάνω στ' άρμα
που σε συντριβεί με μια μόνο κίνηση
των χαλιναριών.

MelidonisM είπε...

Ανθρώπινος, τρυφερός για το σύντροφο,
για τον εχθρό, η σκληράδα του σίδερου.
Είχε, όπως έχουμε και 'μεις, αδυναμίες,
κι είχε γιατρευτεί απ' τις αρρώστιες,
δίχως ποτέ να πλαγιάσει.
Έτσι, εμένα το μπιλιάρδο, το μάτι μου γυμνάζει.
Γι' αυτόν ήταν σκάκι, των αρχηγών
το ταιριαστό παιχνίδι.
Και περνώντας απ' το σκάκι
στον πραγματικό εχθρό,
αλλάζοντας μ' ανθρώπους τα χτεσινά τα πιόνια
έβαλε την εργατική δικτατορία
πάνω από τις φυλακές και τα κάστρα
του κεφαλαίου.


Anatolikos.com

kariatida62 είπε...

Breeeeee Mπούφεεεεεεεεεε!
Λίγο λίγο χρυσό μου το γλυκάκι, μας μπουκώνεις!!!!
Τι αναρτήσεις είναι αυτες μαζεμένες όλα μέσα...στην κατσαρόλα!
Μ'αρέσει που η Βερόνικα έχει το θράσος και απαιτεί να σε καταλάβει!χαχαχαχα!
Λες και μπορώ εγώ να σε καταλάβω...

Το τραγουδάκι με τρελαίνει,με απογειώνει!
Τι είσαι? Ερωτευμένο μου είσαι?
Τι λες? Μη με βάλεις χρυσό μου πουλάκι να διαβάσω όλα τούτα, θα χρειαστώ όλο του κουτάκι το depon να κατεβάσω!
Πότε να ξανάρθω είπες?

Άστρια είπε...

Πολύ όμορφο βίντεο!
Προσπερνώντας την ανάλυση, τα νοήματα και τα σχόλια που ήταν τόσο ενδιαφέροντα, ήρθαν κάποιες σκέψεις, κι αυθόρμητα τις γράφω.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα τί γύρευε κανείς στον χώρο των blogs .. από την άλλη είχε την ευκαιρία να επικοινωνήσει με τόσους χαρισματικούς ανθρώπους που διαθέτουν ταλέντο, έμπνευση, ευφυία, φαντασία, ευγένεια, χιούμορ, ευαισθησία.. όπως(σκέφτομαι) μιας μικρής ξεχωριστής παρέας στη blogoγειτονιά μας, (κάποια από τα έργα της τα δείχνει το βίντεο), που δεν θα συναντούσε πουθενά αλλού.
Κι αυτό είναι πολύ ωραίο!