Anacreontic dream-Ανακρεόντειο όνειρο

Σαν με είδ' ο Ανακρέων ο Τέιος σαν όνειρο παραμιλώντας με χαιρέτησε

και εγώ κοντά του τρέχοντας φιλώντας τον αγκάλιασα·

γέρος ήταν κοτσονάτος, μερακλής και κρεβατιάρης κι η ανάσα του κρασίλα·

ο Έρωτας τον κράταγε καθώς τρεμοπερπάτει·

απ' τ' άσπρο το κεφάλι του, μου 'δωσε το στεφάνι του που μύριζε κρασίλα·

ο δόλιος σαν μου το 'δωσε στο μέτωπο το φόρεσα·

και από τότε δεν χόρτασα τον έρωτα.

Ἀνακρέων ἰδών με ὁ Τήϊος μελῳδός (ὄναρ λέγω) προσεῖπεν·

κἀγὼ δραμὼν πρὸς αὐτόν περιπλάκην φιλήσας.

γέρων μὲν ἦν, καλὸς δέ, καλὸς δὲ καὶ φίλευνος· τὸ χεῖλος ὦζεν οἴνου·

τρέμοντα δ᾽ αὐτὸν ἤδη Ἔρως ἐχειραγώγει.

ὃ δ᾽ ἐξελὼν καρήνου ἐμοὶ στέφος δίδωσι· τὸ δ᾽ ὦζ᾽ Ἀνακρέοντος.

ἐγὼ δ᾽ ὁ μωρὸς ἄρας ἐδησάμην μετώπῳ·

καὶ δῆθεν ἄχρι καὶ νῦν ἔρωτος οὐ πέπαυμαι.

(διασκευή)

Ὡς ἰδὼν μὲ Ἀνακρέων ὁ Τέϊος, κατ' ὄναρ δὲ, παραλογίζων προσελάλησε,
κἀγὼ δραμὼν πρὸς μελωδὸν περιπλακεὶς ἐφίλησα,
γέρων ἦν καὶ ρωμαλέος, φίλευνος τῆς Ἀφροδίτης, χείλεσιν εὐόσμοις οἴνου....
Ἔρως ἐχειραγώγει τὸν τρέμοντα ἀπ' ἰλλίγγου,
ἐκ τοῦ λευκοῦ καρήνου αὐτοῦ τὸ στέφος ἔδωκέ μοι· εὔοσμον Διονύσου....
ἐγὼ δ' ἐπάρας ὁ μωρὸς μετώπῳ ἐδησάμην καὶ

ἐκ τότε μέχρι νῦν....τοῦ έρωτος οὐ πέπαυμαι.

  As Anacreon, the musician from Teos, saw and saluted me,

    (on a dream I mean) I ran up, hugged and kissed him.

Old he was, but fair and good, fond of bed; of wine his lips smelt;

the Cupid kept his hand as he trempled on the pass;

he took off and gave me his crown; of wine also smelling all around;

and me, the blockhead, I bound it on my forehead;

and from then till today, I am full of passion, love and pain. 

(Anacreontea,Jean-Léon Gérôme,Norbert Schrödl)