Τὸν ἄργυρον τορεύσας
Ἥφαιστέ μοι ποίησον
πανοπλίαν μὲν οὐχί·
ποτήριον δὲ κοῖλον
ὅσον δύνῃ βάθυνον.
ποίει δέ μοι κατ᾽ αὐτοῦ
μήδ᾽ ἄστρα μήδ᾽ἀμάξας,
μὴ στυγνὸν Ὠρίωνα,
ἀλλ᾽ ἀμπέλους χλοεράς
καὶ βότρυας γελῶντας
σὺν τῷ καλῷ Λυαίῳ (4)
Τ’ ασήμι δούλεψε Ήφαιστε και κάνε μου
Όχι μία πανοπλία μα ένα βαθύ ποτήρι
Όσο πιο βαθύ μπορείς
Πάνω του μη ζωγραφίσεις
Τα άστρα και τα άρματα ,τον κατσούφη Ωρίωνα
Μα αμπέλια πράσινα
Και σταφύλια που γελούν
Και παρέα τον όμορφο Διόνυσο.
but a hollow cup as deep as you can
paint upon neither stars nor chariots
but green vineyards and laughing grapes
along with the handsome Dionysus.
no una armadura
ni el aborrecible Orión
(>Begoña Ortega Villaro...y racimos brillantes que acompañen al hermoso Lieo)
1930-Society of Medalists-Paul Manship |
In its context, this whimsical creation may be considered a social harbinger in terms of its “antiprohibitionist” subject matter—a tribute to drinking and wine (http://ansmagazine.com/Summer07/Cabinet)
Στο χρονικό της πλαίσιο, αυτή η παιχνιδιάρικη δημιουργία μπορεί να θεωρηθεί ως ένας κοινωνικός προάγγελος του κινήματος για την άρση της ποτοαπαγόρευσης, ένας φόρος τιμής στο ποτό και το κρασί.
(Λυαίος=ο Λυτρωτής)
2 σχόλια:
Το όπλο τού ποιητή: ένα ευρύχωρο κύπελλο, με ζωγραφισμένα αμπέλια και γελαστά σταφύλια- η δική του λύτρωση!
Με τη φαντασία του ο ποιητής..
..πάντα χορτάτος
!...
γιατί από ζωή και κρασί, πολλά συνήθως δε σκαμπάζει.
αν και τώρα που έπιασανοι προσευχές μας και χειμώνιασε
ένα, δύο ποτηράκια παραπάνω επιβάλλονται :)
Δημοσίευση σχολίου